Ya da o ilk filmin ismi?..
Bunca yıl sonra bile...
Hatırlıyor musun acaba şimdi?
Ne çok zaman geçti değil mi? Ne kadar uzun yıllar... Karşılıklı ızdıraplar...
Geçti ama şimdi, güzel günler geldi. Sıkıntısız, karışanı edeni olmayan büyük, yalnız mutluluklar. Özgürlüğün zirvesinde geçen zamanlar...
Hani kırık kalpler nerede?
Niye gözükmüyorlar şimdi?
Bu kadar mıydı tüm sitemleri?
Bitmez sanmıştım oysa...
Hiç geçip gitmez gibi gelirdi bana.
Ne çok yanılmışım demek ki...
Başına -önemsiz bile olsa- bir şey gelirse hep ilk ben bilmek isterdim. Öyle seni çok umursadığımdan da değil aslında, konuşmaya bahane aramaktı bu benimkisi...
Sen her susuşunda en çok kendime kızardım, susmayı bilmediğimden. Öyle ya sen uçsuz bucaksız denizlerin gizemli korsanıydın bense senin meraklı mürettebatın.
Şimdi tüm bunları paylaşacak saman kağıttan ince bir defterim ve ucu kırılıp duran basit bir kurşun kalemim kaldı sadece. Konuşmaktı ya tüm gayem onlarla konuşup duruyorum işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder